ﭘﺎی "ﺩﻝ" ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ
نوشته های من...
ﭘﺎی "ﺩﻝ" ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ
نوشته های من...کتاب پیشنهادی: شازده کوچولو:آنتوان دوسنت اگزوپری
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﺰﻳﻴﺎﺕ ﺭا ﺩﺭ ﺑﺎﺏ اﺧﺘﺮﻙ ب -612 ﺑﺮاﻳﺘﺎﻥ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻳﺎ ﺷﻤﺎﺭﻩ اﺵ ﺭا ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﭼﻮﻥ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﻋﺪﺩ و ﺭﻗﻢ اﻧﺪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ اﺯ ﻳﻚ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻴﺪ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ اﺯﺗﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ی ﭼﻴﺰﻫﺎﻱ اﺳﺎﺳﻲ اﺵ ﺳﻮاﻝ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ.ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﭘﺮﺳﻨﺪ "ﺁﻫﻨﮓ ﺻﺪاﺵ ﭼﻪ ﻃﻮﺭ اﺳﺖ?ﭼﻪ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎﻳﻲ ﺭا ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﺩ?ﭘﺮﻭاﻧﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ?"
ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻨﺪ "ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺶ اﺳﺖ,ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺑﺮاﺩﺭ ﺩاﺭﺩ?ﻭﺯﻧﺶ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ اﺳﺖ?ﭘﺪﺭﺵ ﭼﻘﺪﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ?" و ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻌﺪ اﺯ اﻳﻦ ﺳﻮاﻝ ﻫﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻃﺮﻑ ﺭا ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﻧﺪ.
اﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪی ﻗﺸﻨﮓ ﺩﻳﺪﻡ اﺯ ﺁﺟﺮ ﻗﺮﻣﺰ ﻛﻪ ﺟﻠﻮ ﭘﻨﺠﺮﻩ اﺵ ﻏﺮﻕ ﺷﻤﻌﺪاﻧﻲ و ﺑﺎﻣﺶ ﭘﺮ اﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﺎﻝ اﺳﺖ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺠﺴﻤﺶ ﻛﻨﻨﺪ.ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻬﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ی ﺻﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮنی ﺩﻳﺪﻡ ﺗﺎ ﺻﺪاﺷﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺸﻮﺩ ﻛﻪ:- ﻭاﻱ ﭼﻪ ﻗﺸﻨﮓ!
ﻳﺎ ﻣﺜﻼ اﮔﺮ ﺑﻬﺸﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ "ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺩﻝ ﺑﺮﻭ ﺑﻮﺩ و ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪ و ﺩﻟﺶ ﻳﻚ ﺑﺮﻩ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ و ﺑﺮﻩ ﺧﻮاﺳﺘﻦ,ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺷﺘﻦ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ" ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﻲاﻧﺪاﺯﻧﺪ و ﺑﺎﺗﺎﻥ ﻋﻴﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ!اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﻬﺸﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ "ﺳﻴﺎﺭﻩﻳﻲ ﻛﻪ اﺯﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ اﺧﺘﺮﻙ ب 612 اﺳﺖ" ﺑﻲ ﻣﻌﻂﻠﻲ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ و ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺰاﺭ ﺟﻮﺭ ﭼﻴﺰ اﺯﺗﺎﻥ ﻧﻤﻲ ﭘﺮﺳﻨﺪ.اﻳﻦ ﺟﻮﺭﻱ اﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ.ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺯﺷﺎﻥ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﺷﺪ.ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ :ﺁﻧﺘﻮاﻥ ﺩﻭﺳﻨﺖ اﮔﺰﻭﭘﺮﻱ –ﺗﺮﺟﻤﻪ اﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ
ﻣﻮﺳﺴﻪ اﻧﺘﺸﺎﺭاﺕ ﻧﮕﺎﻩ
پ.ن: ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺣﺮﻑ ﺑﺮاﻱ ﮔﻔﺘﻦ ﺩاﺭﻩ!
کتاب پیشنهادی: حسی به رنگ سبز از جنس آسمان:شادی منعم
ﻛﻼ ﺁﺩﻡ ﺻﺒﻮﺭ و ﺧﻮﺩﺩاﺭﻱ ﻧﺒﻮﺩﻡ و اﻭﻝ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﺩﻡ ﺑﻌﺪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ.ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻭﺟﻨﺎﺕ ﺑﻲ ﺧﻮاﺑﻲ و اﺳﺘﺮﺱ ﺩﻳﺸﺐ ﺭا ﻫﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻱ ﺗﺤﻤﻞ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﺶ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ.ﭘﺮﻳﺪﻡ ﻭﺳﻄ ﺣﺮﻓﺶ:
-ﺷﻤﺎ ﻋﺎﺩﺗﺘﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁﺳﻮﻧﻲ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻛﻨﻴﻦ?
ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ:
-ﺑﻠﻪ?
-اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﻳﻴﺲ اﻳﻦ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺴﺘﻴﻦ اﻳﻦ اﺟﺎﺯﻩ ﺭﻭ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﻧﻤﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﻫﻨﺘﻮﻥ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﻴﻦ و ﭼﺸﺎﺗﻮﻧﻮ ﺑﺒﻨﺪﻳﻦ و ﻫﺮﭼﻲ ﻻﻳﻖ ﺧﻮﺩﺗﻮﻧﻪ ﻧﺜﺎﺭ ﻣﻦ ﻛﻨﻴﻦ.
ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ اﻳﺮاﺩﻡ اﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺯﺑﺎﻧﻢ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺗﻠﺦ ﺑﻮﺩ و ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺸﻴﻦ و ﺑﺘﻤﺮﮒ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺘﻤﺮﮒ ﺭا اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲﻛﺮﺩﻡ.ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ اﺯ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ:
-ﻋﻮﺽ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮاﻫﻲ ﺗﻮﻧﻪ?
ﺩﺳﺘﻢ ﺭا ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺳﻜﻮﺕ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ:
-ﺷﻤﺎ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺩاﺩﻳﻦ?ﺑﻠﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﻳﺮ ﻛﺮﺩﻡ ﺑﺎﺑﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ اﻃﻼﻉ ﺑﺪﻡ ﻫﻢ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﻴﺨﻮاﻡ اﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ.
ﺣﺴﻲ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺳﺒﺰ,اﺯ ﺟﻨﺲ ﺁﺳﻤﺎﻥ:ﺷﺎﺩﻱ ﻣﻨﻌﻢ,ﻧﺸﺮ ﻋﻠﻲ
پ.ن:اﺯ ﺟﻤﻠﻪ "ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺑﺎﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺟﻨﮕﺪ ﺑﺮاﻱ ﺯﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩاﺭﺩ..."
ﺗﺎ اﻻﻥ ﻛﻪ ﺩاﺭﻡ ﻣﻴﺨﻮﻧﻢ ﭘﺮ ﺣﺲ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ;
ﺳﺮﺷﺎﺭ از ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺮﺭﻧﮓ ﺧﺪا.ﺣﺴﻲ اﺯ ﺟﻨﺲ ﻟﻂﻴﻒ ﻧﻮﺭ;ﺣﺴﻲ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺳﺒﺰ اﺯ ﺟﻨﺲ ﺁﺳﻤﺎﻥ.
کتاب پیشنهادی: بوی درختان کاج:آزیتا خیری
ﺗﻮ ﺭا ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ ﺩاﺭﻡ
ﺗﻮ ﺭا ﺑﻪ ﺁﺑﻲ ﺁﺏ ﻫﺎﻱ ﺧﺰﺭ
ﺑﻪ ﺩاﻏﻲ ﺷﻦ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﻳﺮ
ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺎﻙ ﻭﻃﻦ
ﺗﻮ ﺭا ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ ﺩاﺭﻡ....
ﺗﻮ ﺭا ﻣﺜﻞ ﺳﻼﻡ اﻭﻝ ﺻﺒﺢ
ﺑﻪ ﮔﺮﻣﻲ نان میانِ سفره
به عطر آشنای برنج
تو را دوست می دارم...
تو را شبیه اولین گریه نوزاد
به اولین اشک مادر
مثال اولین لبخند پدر
تو را به حرمت خانه دوست می دارم...
تو را مثل مجنون
غمگین تر از فرهاد
محکم تر از بیژن
عاشق تر از عاشق...
تو را دوست می دارم...
تو را به حرمت خانه دوست می دارم
به بوی درختان کاج
به لانه پرنده های بازیگوش
تو را به سَروی سهند
به ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﺧﺰﺭ
ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪاﻱ اﻟﺒﺮﺯ
ﺗﻮ ﺭا ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻱ "اﻳﺮاﻥ"
ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ ﺩاﺭﻡ...
ﺗﻮ ﺭا ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ ﺩاﺭﻡ....❤ پ.ن:اﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ اﻳﺮاﻥ ﺑﮕﻢ و اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎل و ﺟﻨﻮﺏ و ﺷﺮﻕ و ﻏﺮﺑﺶ ﺭﻭ ﻣﻴﭙﺮﺳﺘﻢ?ﻳﺎ ﻣﺮﺩاﻥ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻛﻪ اﻳﺮاﻧﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺳﺮﻓﺮاﺯ ﻛﺮﺩﻧﺪ?
اﺯ ﺣﺎﻝ و ﻫﻮاﻱ ﺩاﺳﺘﺎﻥﺑﮕﻢ ﻳﺎ اﺯ ﺷﺨﺻﻴﺖ ﻫﺎﻱ ﻋﺰﻳﺰﺵ(ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺩاﺳﺘﺎﻥ ﻋﺠﻴﺐ ﻫﻤﺬاﺕ ﭘﻨﺪاﺭﻱ ﻛﺮﺩﻡ)?اﺯ ﻻﻟﻪ ﺯار,ﻣﻮﻧﺖﺑﻼﻧﻚ,ﮔﺬﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻳﺎ ﭘﺎﺭﻳﺲ?اﺯ ﺷﻌﺮ ﺩاﺧﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﮕﻢ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻄ ﻣﺴﻴﻮﺷﺮﻳﻒ ﺧﻮﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻪ, ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻄ ﺑﺎﻧﻮ ﺧﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﻣﺘﻦ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺮاﻡ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ?
ﻣﻤﻨﻮﻥ اﺯ ﻣﻬﺪﻳﺲ ﺧﺎﻧﻮم ﺩﻛﺘﺮ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩ اﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﻡ
کتاب پیشنهادی: زندگی بی حد و مرز:نیک وی آچیچ
اﮔﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ اﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻮﺷﻨﺪ,ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺲ ﻛﻮﺷﺶ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ کِششی هست که تو را به جانب چیزی مهم در زندگیت هدایت میکند.اگر آن کِشش نبود،بی تردید،این کوشش ها نیز نبودند.
ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺭﻭﺯ و ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻱ ﺩﺷﻮاﺭ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ.ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺨﻮﺭﻱ ﻛﻪ اﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻮاﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻥ اﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭا ﻧﺪاﺭﻱ.ﻣﻦ اﻳﻦ اﺣﺴﺎﺱ ﺭا ﺧﻮﺏ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ,ﺭﻓﻴﻖ!
ﻫﻤﻪ ی ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ و ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻱ ﺭا ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ.ﺭاﻩ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻫﻤﻮاﺭﻩ ﻫﻤﻮاﺭ ﻧﻴﺴﺖ,اﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎ ﭼﻴﺮﻩ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ,ﻗﻮﻱ ﺗﺮ اﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ.ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ,ﻧﺤﻮﻩ ی ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﻮﺳﺖ.ﻣﻬﻢ ﺁﻥ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺭاﻩ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﭘﻴﻤﺎﻳﻲ.
ﻣﻦ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ ﺭا ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻡ;ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﺭا ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻡ.ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ,ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﺧﻨﺪﻩ ﺩاﺭ ﻓﺰﻭﻧﻲ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﺧﻮﺏ,ﻧﻆﺮﺕ ﭼﻴﺴﺖ?ﺁﻣﺎﺩﻩ اﻱ?ﺑﺰﻥ ﺑﺮﻳﻢ,ﺭﻓﻴﻖ!
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﻲ ﺣﺪ و ﻣﺮﺯ:ﻧﻴﻚ ﻭﻱ ﺁﭼﻴﭻ - ﻣﺴﻴﺤﺎ ﺑﺮﺯﮔﺮ, ﻧﺸﺮﺫﻫﻦ ﺁﻭﻳﺰ
پ.ن:ﻳﻜﻲ اﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﺪﻡ, و اﺯ ﺧﻮﻧﺪﻧﺶ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻟﺬﺕ ﻣﻴﺒﺮﻡ
کتاب پیشنهادی:بسته به جونم:عاطفه منجزی
"ﺳﺎﻝﻫﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ اﺯ ﺧﻮﺩ ﻛﻴﺴﺘﻢ/
ﺁﺗﺸﻢ,ﺷﻮﻗﻢ,ﺷﺮاﺭﻡ,ﭼﻴﺴﺘﻢ
ﺩﻳﺪﻣﺶ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ و ﺩاﻧﺴﺘﻢ ﻛﻨﻮﻥ/
اﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻭ ﻧﻴﺴﺘﻢ"
ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎﻱ ﻣﻌﻴﻦ,ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺑﻠﻬﺎﻧﻪ و ﺳﺮﺧﻮﺷﻲ ﺯﺩ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻒ ﺩﻧﺪاﻥ ﻫﺎﻱ ﺳﻔﻴﺪﺵ ﺭا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺫﻭﻗﻲ ﻛﻮﺩﻛﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ:-ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻛﻪ ﺁﺭﻩ...ﻣﻦ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﮔﻠﺴﺎ اﻭﻣﺪﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ;ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﺎﺑﺎش!
ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩ ﺳﻤﺖ ﻣﻌﻴﻦ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻭﻳﺶ ﺁﻭﻳﺰاﻥ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻌﻴﻦ ﺟﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺯﺩ.ﻣﺘﻴﻦ ﻫﻢ ﺗﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭا ﺳﺮ ﺭاﻩ ﺩﺧﺘﺮﻙ اﻧﺪاﺧﺖ و اﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ اﻱ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﺎﺷﻲ اﺯ ﺣﺮﺹ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻀﺤﻚ ﺩﺧﺘﺮﻙ,ﺑﻪ اﻋﺘﺮاﺽ ﮔﻔﺖ:-ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻴﺎ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻥ!...ﺩﻳﺸﺐ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻌﻴﻦ ﻳﻪ ﻧﻔﺲ ﮔﻔﺘﻪ ﺟﻮﻥ اﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﻩ,ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻢ,اﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﺖ و ﻛﻮﻟﻢ!...ﺁﻭﻳﺰﻭﻧﺶ ﻧﺸﻲ ﻫﺎ!
ﻟﺒﺶ ﺭا ﺯﻳﺮ ﺩﻧﺪاﻥ ﮔﺮﻓﺖ,ﭼﺸﻢ و اﺑﺮﻭﻱ ﺑﺎ ﻧﻤﻜﻲ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻋﺒﺮﺕ ﺁﻣﻮﺯﻱ ﺑﺮاﻱ ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎﺯ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ:-اﺻﻼ ﻋﻴﺒﻪ;ﺯﺷﺘﻪ!
ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻢ:ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻣﻨﺠﺰﻱ,ﻧﺸﺮﻋﻠﻲ
پ.ن:ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺶ ﭼﻮ ﺑﺪﻳﺪﻡ ﺩﻟﻢ اﺯ ﺩﺳﺖ ﺑِﺮﻓﺖ/ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻢ ﻓﻼﻧﻢ ﺗَﺘَﻨﺎﻫﻮ,ﻳٰﺎﻫﻮ...
ﺑﻪ ﺟﺪ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﻳﻜﻲ اﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﻠﻢ ﺯﺩﻳﺪ "ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻢ" ﻫﺴﺖ,ﺗﻮ ﺭﻭﻧﺪ ﺩاﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺯﺑﺎﻧﻢ ﻗﺎﺻﺮﻩ اﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ و ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ.ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺟﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺩاﺳﺘﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺭﻣﺰ,ﻫﻴﺠﺎﻥ,ﻣﻌﻤﺎ و ﺭاﺯ ﺑﻴﺪاﺩ ﻣﻴﻜﻨﻪ و ﻫﻤﻴﻨﻂﻮﺭ ﺟﺬاﺏ و ﭘﺮﻛﺸﺶ ﻫﺴﺖ ﺑﺮاﻱ ﻣﺨﺎﻃﺐ.اﺯﺗﻮﻥ ﻣﻴﺨﻮاﻡ ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺮی ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩاﺭﻳﺪ و ﺑﺎ ﺗﺒﺤﺮ اﺳﺘﺎﺩاﻧﻪاﻱ ﻛﻪ ﻣﺨﺘﺺ ﺧﻮﺩﺗﻮن ﻫﺴﺖ ﻗﻠﻢ ﺑﺰﻧﻴد و اﺯ ﺭﻗﺺ ﻗﻠﻤﺘﻮﻥ ﻣﺎ ﺭﻭ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﻥ و ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﮕﺬاﺭﻳﺪ