ﻣﻦ و ﺑﺎﺑﺎﻳﻲ!

‍ ﺳﺮ ﻇﻬﺮ ﺧﻮﺭﺵ ﺟﺎ اﻓﺘﺎﺩ و ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻪ اﻧﺪاﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ اﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻋﻂﺮﺵ ﻣﺴﺖ ﺷﺪﻡ ﺑﺮﻧﺞ ﺭا ﺩﻡ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺎﺏ ﻋﻜﺲ ﺭﻭﻱ ﺷﻮﻣﻴﻨﻪ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ .ﺷﻌﻠﻪ ی ﮔﺎﺯ ﺭا ﻛﻢ ﻛﺮﺩﻡ و ﻣﺠﺬﻭﺏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﺎﺏ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﻛﻤﺮﻡ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﺷﺪ.ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ اﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ و ﻣﺮا ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻴﻜﺮﺩ:

"-ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻳﺖ ﺭا ﻛﻨﺎﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮ ﺑﭽﻪ ﺟﺎﻥ!ﺧﺎﻧﻪ ﺩاﺭﻱ,ﻓﻦ ﺑﻴﺎﻥ,ﺁﺷﭙﺰﻱ,ﺧﻴﺎﻃﻲ,ﻛﺘﺎﺑﺨﻮاﻧﻲ,ﻗﻼﺏ ﺑﺎﻓﻲ و...اﺻﻼ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻲ ﺩاﻧﺴﺘﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ و ﻫﻤﻪ ﻓﻦ ﺣﺮﻳﻒ ﺑﺎﺵ ﭼﻮن ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﺕ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ.ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﻫﻢ ﺗﻮ ﺭا ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ, اﺣﺘﺮاﻡ ﻣﻲ ﮔﺬاﺭﻧﺪ و ﻫﻢ اﺯ ﺩاﻧﺴﺘﻪ ﻫﺎﻳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ."

ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ اﺳﺖ...

ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﺪاﻡ ﺩر ﮔﻮﺷﻢ ﺗﻜﺮاﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ...

ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ...

ﺑﻮﻱ ﻗﺭﻣﻪ ﺳﺒﺰﻱ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ...

ﺑﺎﺑﺎﻳﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻴﺰﻧﺪ...!

#ﻓﺎﻃﻤﻪ_ﺣﻘﮕﻮ_ﻧﺎﺭاﻧﻲ 

پ.ن:ﻣﻴﺪﻭﻧﻴﻢ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺗﻮﻧﻪ ﺭﻓﻴﻖ, ﻭﻟﻲ ﺩﻟﺘﻨﮕﻲ ﻫﺴﺖ❤️