ﺻﻔﺤﻪ ﺑﺮﻭﺑﭻ 34

ﺗﻮ اﻳﺴﺘﺎﺩﻩ اﻱ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ اﻱ و ﺳﺮﻱ ﺑﻪ اﻓﺴﻮﺱ ﺑﺮاﻳﻢ ﺗﻜﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﻲ و ﻣﻦ...

ﺗﻮ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺕ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺩاﺭﻱ و ﻣﻴﻮﻩ ی ﻋﺸﻘﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ اﺳﺖ و ﻣﻦ...

ﺗﻮ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻫﺎ, ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺭﺗﺮ اﺯ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻲ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﻣﺮاﺩﺕ اﺳﺖ و اﻧﺸﺎاﻟﻠﻪ ﻛﺎﺭ و ﺑﺎﺭﺕ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻦ...

ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻗﺘﻲ ﻳﺎﺩ ﺧﺪا ﺭا ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ و ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺖ اﻳﻤﺎﻥ ﺩاﺭﻡ و ﻣﻦ...

اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﺗﺎ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺼﺎﺭﻱ ﻛﺸﻴﺪﻩ اﻡ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻲ ﺣﺮﻳﻢ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﻡ ﺭا ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﺰﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻜﻨﺪ.

ﻳﺎﺩﺕ ﻫﺴﺖ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻛﺸﻴﺪﻧﺖ ﺁﺭﺯﻭﻳﻢ ﺑﻮﺩ و ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺟﺴﻢ و ﺭﻭﺣﻢ ﺭا ﺗﻘﺪﻳﻤﺖ ﻛﻨﻢ??!

ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺮ ﺩﻭﻳﺸﺎﻥ ﺯﻫﺮﺁﻟﻮﺩ اﺳﺖ و ﺳﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻧﻢ ﺭﺳﻮﺥ ﻛﺮﺩﻩ و ﺑﻮﻱ ﺗﻌﻔﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻡ!

اﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺳﺮ ﭘﺎ اﻳﺴﺘﻢ, ﻓﻘﻄ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺷﻴﺸﻪ اﻳﻢ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ ﺗﺤﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ و ﺟﺎﺩﻭﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺟﺮاﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﻭاﻟﻪ و ﺷﻴﺪاﻳﻢ ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﻮ...

ﺗﻮ ﻓﻘﻄ ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻱ ﺩﻳﮕﺮ اﻃﺮاﻑ ﻗﻠﺒﺖ ﭘﺮﺳﻪ ﻧﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ و ﻣﻦ...

ﻣﻦ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ 70 ﺳﺎﻟﻪ اﻱ ﻛﻪ ﻛﺮﺩﻡ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ اﻳﻮﺏ ﭼﻪ ﻛﺸﻴﺪ...

ﻣﻲ ﺩاﻧﻢ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﺭا ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﺭﺯﻭﻳﻢ ﺭا ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﺑﺮﺩ, و ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮاﻱ ﻫﻤﻴﺸﻪ اﺯ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺩﻭﺭ اﻓﺘﺎﺩﻡ و ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻡ و ﺗﻮ...

ﻣﻲ ﺩاﻧﻢ ﺩﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺩﺭﺩﻱ اﺯ ﻣﻦ ﺩﻭا ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ و ﺗﻮ ﺣﺘﻲ ﺭﻭﺣﺖ ﻫﻢ اﺯ ﺩﻳﻮاﻧﮕﻲ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺭﺩ و ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻡ, ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ!!!!!

ف.ﺣﻘﮕﻮ